Περί Οίας
Η Οία, γνωστή ως “Απάνω Μεριά”, διατηρεί το ιστορικό της όνομα και οι κάτοικοί της εξακολουθούν να αποκαλούνται Απανομερίτες. Η αρχαία Οία χρησίμευε ως λιμάνι της Θήρας και βρισκόταν εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η Καμάρι.
Οι κάτοικοι της Οίας ασχολούνταν πάντα με θαλάσσιες δραστηριότητες και οινοποιία, αφού το Αιγαίο Πέλαγος ήταν πρόσφορο έδαφος για ναυτιλία και εμπόριο.
Οι κάτοικοι της Οίας ασχολούνταν πάντα με θαλάσσιες δραστηριότητες και οινοποιία, αφού το Αιγαίο Πέλαγος ήταν πρόσφορο έδαφος για ναυτιλία και εμπόριο.
Κάστρο της Οίας
Η Οία βρίσκεται στρατηγικά στην κορυφή του βράχου ώστε να αποτρέπει τις επιδρομές των πειρατών. Το Βενετσιάνικο Κάστρο της Οίας κατασκευάστηκε στα τέλη του 15ου αιώνα ως άμυνα ενάντια στην πειρατεία, μια σημαντική απειλή για τις μεσογειακές παράκτιες κοινότητες της εποχής.
Η Οία ανθούσε στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ού αιώνα, κυρίως λόγω του εμπορικού στόλου της που εμπόρευε στην Ανατολική Μεσόγειο και αποτέλεσε σταθμός εμπορίου από την Αλεξάνδρεια ως τη Ρωσία. Το 1890, η Οία είχε περίπου 2.500 κατοίκους και 130 πλοία.
Τα δύο ξεχωριστά στυλ της Οίας
Η αρχιτεκτονική του χωριού της Οίας εκθέτει δύο χαρακτηριστικά στυλ: τα κομψά σπίτια των καπετάνιων, γνωστά ως "καπετανόσπιτα" με τις διακριτικές τους οινοθήκες, τις διάσημες "κάναβες", και τα γοητευτικά σπήλαια-σπίτια, επίσης γνωστά ως "υπόσκαφα".
Τα καπετανόσπιτα κτίστηκαν και κατοικήθηκαν από πλοίαρχους, ιδιοκτήτες και καπετάνιους. Είχαν νεοκλασικά στοιχεία αναμεμειγμένα με την τοπική παράδοση και διέθεταν θέα, μεγάλα δωμάτια, κήπους και οινοθήκες. Κτισμένα στα τέλη του δέκατου ένατου και στις αρχές του εικοστού αιώνα, τα καπετανόσπιτα κατασκευάστηκαν με τη χρήση υλικών που προέρχονταν από την τοπική ηφαιστειακή γη, όπως μαύρες και κόκκινες πέτρες.
Τα υπόσκαφα
Τα υπόσκαφα, τα οποία σήμερα αποτελούν τα πιο εμβληματικά καταλύματα στην Οία, κτίστηκαν, ή χαράχτηκαν, στο βράχο του απότομου γκρεμού. Κατοικήθηκαν κυρίως από ναυτικούς της Οίας. Κατασκευάστηκαν ανοίγοντας μέσα στο βράχο έναν μακρύ και στενό χώρο με κυκλική οροφή. Τα σπήλαια είχαν ανοίγματα για το φυσικό φως μόνο στην πρόσοψή τους.
Περί Σαντορίνης
Στην αρχαιότητα, η Σαντορίνη, τότε γνωστή ως “ Στρογγυλή” , είχε μια εντελώς διαφορετική μορφή από τη σημερινή. Η νησίδα καταστράφηκε από έναν ηφαιστειακό γεγονός γύρω στο 1600 π.Χ., που πιστεύεται ότι συνέβαλε στην κατάρρευση του Μινωικού πολιτισμού στην Κρήτη. Αυτό το καταστροφικό γεγονός βύθισε το μισό του νησιού, δημιουργώντας το γνωστό ημικύκλιο σχήμα και τις νησίδες μέσα στην καλντέρα. Αξίζει να σημειωθεί πως το υποβρύχιο ηφαίστειο της Σαντορίνης παραμένει ενεργό μέχρι σήμερα!
Απαράμιλλη ομορφιά
Κατά τη διάρκεια της αρχαιότητας, η Σαντορίνη, γνωστή επίσης ως "Καλλίστη" για την ασυναγώνιστη ομορφιά της, λειτούργησε ως κέντρο θαλάσσιων δραστηριοτήτων. Κατά τη διάρκεια της βυζαντινής κυριαρχίας, η στρατηγική σημασία της προσέλκυσε την προσοχή των επιδέξιων ναυτικών, κυρίως των Βενετών. Η Βενετία, για την ακρίβεια, απένειμε στο νησί το σύγχρονο όνομά του προς τιμήν της Αγίας Ειρήνης, όταν η Σαντορίνη έγινε μέρος του Δουκάτου του Βενετικού Αρχιπελάγους.
Οι Βενετοί εισήγαγαν καινοτόμες πρακτικές καλλιέργειας αμπελιών στη Σαντορίνη, συνδυάζοντάς τες με αρχαίες τεχνικές οινοποιίας για να παράγουν εξαιρετικές ποικιλίες κρασιού. Αυτός ο συνδυασμός παλιών και νέων μεθόδων οινοποιίας οδήγησε στη δημιουργία αριστουργημάτων κρασιού, εμπλουτίζοντας την αμπελουργική κληρονομιά του νησιού.
Αμπελουργική κληρονομιά
Λόγω των προκλήσεων που δημιουργήθηκαν από τη μεσογειακή πειρατεία, η Σαντορίνη ανθούσε στους ακόλουθους αιώνες, χάρη στην ιδιαίτερη γεωγραφία της με τους ψηλούς βράχους και τους φυσικούς λιμένες.
Το νησί αποτελούσε καταφύγιο στο Αιγαίο, προσελκύοντας επιδέξιους ναυτικούς και καπετάνιους. Αναδείχθηκε ως ένα εξέχον εμπορικό κέντρο, ιδιαίτερα κατά τους 19ο και 20ο αιώνες, διαθέτοντας έναν μεγάλο εμπορικό στόλο υπό την καθοδήγηση έμπειρων ναυτικών.
ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΤΕ ΤΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ
